คนขี่เสือ

คนขี่เสือ หรือ He Who Rides a Tiger เป็นนวนิยายเรื่องเด่นเรื่องหนึ่งของภวานี ภัฏฏาจารย์ นักเขียนผู้ล้ำเลิศชาวอินเดีย แปลเป็นไทยโดย จิตร ภูมิศักดิ์ มีเนื้อหาเกี่ยวกับปัญหาความเหลื่อมล้ำทางชนชั้นวรรณะของสังคมอินเดีย โดยใช้ฉากในช่วงปี พ.ศ. ๒๔๘๖ ซึ่งเกิดวิกฤติความอดอยากครั้งรุนแรงที่สุดในรัฐเบงกอลของอินเดีย ตัวละครหลักอย่างกาโล
ซึ่งอยู่ในชนชั้นต่ำสุดของสังคมผลักไสตัวเองออกมาแสวงหาความท้าทายในเมืองหลวง เผชิญความลำบากนานัปการ
ถึงกับปลอมตัวเป็นนักบวชพราหมณ์แก้แค้นชนชั้นสูงให้หลงมานับถือเทพเจ้าที่เขาอุปโลกน์ขึ้นมาเอง นวนิยายเรื่องนี้
ถือเป็นวรรณกรรมตีแผ่การลดทอนศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์ภายใต้ระบบวรรณะที่ทรงพลังยิ่ง