ข้ามทุ่งหิมะ

การเขียนหนังสืออย่างดีที่สุดก็คือมีชีวิตที่โดดเดี่ยว สมาคมนักเขียนช่วยบรรเทาความเปล่าเปลี่ยวของนักเขียนลงได้บ้าง

แต่ผมสงสัยว่ามันจะช่วยปรับปรุงการเขียนของเขาได้หรือไม่ นักเขียนเติบโตขึ้นมาโดดเด่นอยู่ในสังกัดพอๆ กับที่เขาพบความเปล่าเปลี่ยว

งานของเขามักจะเลวลงเพราะการทำงานตัวคนเดียว ถ้าเป็นนักเขียนที่ดีก็จะพบกับความว้าเหว่ตลอดกาลหรือไม่มีวันพบความว้าเหว่เอาเสียเลย

ผู้อ่านจะพบสนุทรพจน์ของเฮมิงเวย์ได้ที่ "ข้ามทุ่งหิมะ"